De eigenaar van dit gastenboek heeft het toevoegen van berichten (tijdelijk) uitgeschakeld.
Bericht:

15:44 27-05-2008
J.P.Stegers
Soms krijg je een berichtje door waarbij je denkt:
“Dit is een kans, die we niet moeten laten liggen.”
In de post gedateerd 6 mei zat een brief met een mogelijkheid van een sponsortocht. Nu word je daar soms mee doodgegooid, maar in dit geval wel lezenswaardig.
Er is een RaboFietssponsortocht gepland op zaterdag 14 juni.
Dat kost de deelnemers niets, maar voor iedereen die meedoet, doneert de bank 30 Euro op de rekening van de stichting waarvoor de deelnemer zegt te rijden. Dit doen ze voor maximaal 10 deelnemers. Dus kan dat de IGD 300 Euro opleveren. Nu hebben wij iets met een weeshuis in Sri Lanka dat die Euro’s goed kan gebruiken, en via een Europese omweg dat bedrag bijna kan verdubbelen en daarom schrijf ik er ook over.
De route van circa 30 km gaat door diverse dorpjes en landerijen in onze regio. Kortom een gezellige gelegenheid om de omgeving en elkaar beter te leren kennen en het levert ook nog iets op voor de weeshuiskinderen.
Ik ben zo brutaal geweest om een formulier in te sturen met de aanmelding van 10 deelnemers. Het moest namelijk vóór 20 mei ingeleverd worden en ik kreeg het formulier ‘s avonds 10 uur op maandag 19 mei. Mijn oproep is nu dat via de telefoon 072-5711899 (bij geen gehoor ’s avonds bellen) of mijn emailadres ( [email protected] ) een stuk of 12 mensen zich opgeven om die fietstocht mee te doen.
(Er kan immers iemand griep krijgen toch!)
Het start- en eindpunt is het Rabobankkantoor Heerhugowaard, Raadhuisplein 12, Heerhugowaard.
Tussen 9.00 en 11.00 uur kunnen we starten. Mijn voorkeur gaat uit naar 10.00 uur en de tocht van 30 km dient voor 14.00 uur te zijn uitgereden.
Als we ons samen voor we beginnen, melden bij de start, krijgen we de route, een stempelkaart en een tasje met versnaperingen.
Ik hoop dat velen zich geroepen voelen niet alleen in woord, maar ook in daad op te komen voor kansarmen in deze wereld. Een daad waar we als IGD-ers trots en dankbaar voor kunnen zijn.
Tot ziens op zaterdag 14 juni! Sjaak Stegers.
17:54 12-05-2008
J.P.Stegers
Soms gebeuren zoveel dingen tegelijk, dat je niet toekomt aan zaken die je eigenlijk zou willen of die je toegezegd hebt. Een bekende valkuil is dan je druk te maken om zaken die verkeerd gingen of dreigen te gaan, maar je kunt je ook laten inspireren door je aandacht te richten op zaken die wel goed gaan.
Na allerlei vervelende en serieuze berichten over lichamelijke kwalen bij vrienden en mezelf, en een emotionele verhuizing van mijn schoonmoeder is het des te opmerkelijker dat ik juist rondom Pinksteren zoveel positieve impulsen kreeg dat het begrip “de geest krijgen” geen nadere uitleg behoeft.
Als voorganger bij het bidden van de rozenkrans woensdagavond om 7 uur aan het begin van de meimaand voel je gewoon de kracht van het gebed. Bij de vijf blijde geheimen voor ieder tientje lees ik ook de tien korte tot meditatie uitnodigende korte verwijzingen voor uit de evangeliën Tegelijk met de kralen van de rozenkrans door je vingers, gaan die teksten door je gedachten. Bij de litanie van de Heilige Maagd kan ik zo gezichten van parochianen plaatsen bij “Moeder van de goddelijke genade, Heil van de zieken, Troosteres van de bedroefden.” Uit volle borst zingen we tot slot als Marialied:“Wij groeten U, o koningin.”
Als ik buiten de kerk in het zonnetje even napraat met enkele mensen kan ik alleen maar dankbaar zijn voor zo’n ervaring.
Bij het zingen van het gregoriaanse hoogtepuntje “Veni sancte Spiritus” op zaterdagavond met de ingetogen maar indringend gezongen toegift van de organiste, komt de boodschap van het symbool van het doven van de Paaskaars goed over. Wij allen moeten zelf het licht doorgeven aan anderen in woord en daad.
Als zondag tijdens de overweging blijkt dat de eerste Pinksterdag samenvalt met moederdag en een echtpaar zijn gouden huwelijksjubileum viert, begrijpt een ieder waarom het gemengd koor de mis van Perosi zingt, er een prachtig Ave Maria klinkt en na de zegen afsluit met het Halleluja van Handel.
Terecht een zalig Pinksteren voor iedereen.
15:35 01-04-2008
J.P.Stegers
Je schaamt je toch tegenover de moslimgemeenschap over het gedoe rondom de film van G.W.
Bovendien is het een film die zo knullig en amateuristisch in elkaar zit, dat in een gemiddelde HAVO-4 klas altijd wel een paar leerlingen zitten, die met een audio-presentatie over de terroristische uitwassen tussen christenen onderling in de afgelopen 100 jaar, beter voor de dag komen dan dit wangedrocht. Denk helaas maar eens aan de terroristische bomaanslagen en slachtoffers in Baskenland (katholieken) en Noord-Ierland. (katholiek en protestant)
De uitspraken van dominee Ian Paisley hebben geen uitleg nodig en wie heeft er nog schone handen na de moord op bisschop Romero en de tienduizenden verdwenen Argentijnen en Chilenen in katholiek Zuid-Amerika?
Bovendien overtreedt de filmmaker allerlei wetten over auteursrechten, terwijl hij zelf in de kamer kritiek heeft over de handhaving van de wet. Wie is er nu naar zijn zeggen eigenlijk “Knettergek”!
Sommige politici beweren het belang van hun kiezers te behartigen. Als de miljoenen die de beveiliging van deze personen als gevolg van hun schofferende taal en gedrag; en de tientallen miljoenen die de boycot van Nederlandse producten gaat kosten (zie Denemarken) ten koste gaan van noodzakelijke steun voor de zwakken in onze samenleving, zullen veel kiezers hen om verantwoording vragen en dan kon die beveiliging wel eens levensbelangrijk worden.
Zeker als er onschuldige “Nederlandse” slachtoffers vallen als gevolg van deze totaal overbodige flutfilm.
Eigenlijk zouden leerlingen van de filmacademie een film moeten maken, waarin ze tonen hoe mensen geïnspireerd door de Islam een duidelijk zichtbare bijdrage leveren aan een leefbaarder Nederland: bijv. door het respect voor de ouderen, de diepere betekenis van de Ramadan, de zorg voor armlastige familieleden, de begeleiding van kansarme jongeren door gediplomeerde “medelanders” en patrouillerende vaders in probleemwijken. Maar eerlijk gezegd, zouden daar miljoenen naar kijken?
20:29 19-03-2008
J.P.Stegers
Hoe onwerkelijk kan een Goede Week zijn, bij het bericht na Palmzondag dat pastoor Maurizio Pallu per 1 juni vervangen wordt en in overleg met het bisdom als priester van Rome teruggaat naar het buitenland. Emoties gieren door mijn lijf, want wat deze man veel van mijn bevriende kennissen heeft aangedaan, achteraf gesanctioneerd vanuit Haarlem, gun je geen enkele katholiek van welke parochie ook. Dinsdagavond bij de boeteviering kwam ik mezelf goed tegen. Thuisgekomen verdrong ik mijn gevoelens door mijn aandacht te richten op tv-series als Numbers en NCIS. Ik werd laat nog opgebeld door de kosteres die buiten de kerk mijn tas met portemonnee, paspoort en agenda gevonden had. Gedachteloos Sudoku’s invullend viel ik toch nog in slaap. Onder de douche de volgende ochtend bedacht ik me ineens dat ik dinsdagmiddag, door alle innerlijke commotie, vergeten was te zingen bij de begrafenis van een 64-jarige koorgenoot van het Christelijk mannenkoor de Lofstem. Pas om halfelf kwam ik tot rust in de pastorie, waar ik met de 4 dames die altijd de kerk schoonmaken koffie dronk, terwijl we met een lach en een traan herinneringen ophaalden. Bij het kopiëren en lezen van de gegevens als voorbereiding voor de dienst op Tweede Paasdag komt het vertrouwde gevoel dat bij de Goede Week hoort weer naar boven. Hoe emoties een mens van zijn stuk kunnen brengen!
Ik denk dat het goed is eerst Pasen en Pinksteren te vieren, in mei op vakantie te gaan en pas na 1 juni mijn ervaringen en gedachten over Pallu op papier te zetten als deze man definitief vertrokken is.
Vorig jaar ging ik ook tweede Paasdag voor en had ik het over de rol van vrouwen bij de ontdekking van het lege graf en het doorgeven van de traditie van het geloof binnen het gezin en de parochie.
Dit jaar wil ik de overweging laten gaan over de gevoelens van een vader die zó zijn zoon verliest. Hoe onontkoombaar dat in het vooruitzicht van een leven na de dood voor ieder mens ook is geweest.
Allen een Goede Week toegewenst.
01:56 17-03-2008
J.P.Stegers
Zomaar de week voor Palmzondag drie berichten in de krant:
Eerherstel voor Luther vanuit Rome.Twee jaar geleden ging dat gerucht ook al, maar de aap kwam al snel uit de mouw. Bij goed lezen van de stukken was het zelfs Rome na enkele eeuwen duidelijk geworden dat een overgroot deel van het protest van Luther ging over mistoestanden in de katholieke kerk, die terecht aan de kaak gesteld werden. Te denken valt o.a. aan de uit de hand gelopen aflatenhandel. Het optimisme bij veel protestanten voor de oecumene veranderde snel in grote ontgoocheling door de toevoeging dat Rome wel de enig wettelijke vertegenwoordiger was van het ware geloof van de volgelingen van Christus. Ik hoorde een zeer gewaardeerde collega iets mompelen dat nadere uitleg over “paapse” streken verder overbodig was.
De Allefieten (hopelijk goed gespeld?) in Alkmaar zoeken naar een geschikte gebedsruimte vanwege plaatsgebrek en verbouwing. Dat gaat met de nodige problemen gepaard, want een moskee in de buurt veroorzaakt bij de meest brave Alkmaarders het nimby-effect (Not in my backyard) Het gaat hier wel om liberale moslims, die wars zijn van fundamentalisme, en waar je in de moskee minder boerka’s en hoofddoekjes tegenkom dan op veel Nederlandse middelbare scholen. Voor de goede zaak van een leefbaar, vrijheidslievend, veilig en respectvol Nederland zouden we deze mensen eigenlijk toch moeten helpen. Desnoods in kerken, die immers gebedshuizen zijn, die op de sloperslijst staan.
Bruidsparen ontdekken Alkmaarse schuilkerk. De Remonstranten zijn ondogmatische christenen die hun geloof in vrijheid en verdraagzaamheid beleven en die veel waarde hechten aan de eigen geloofsweg die mensen willen bewandelen. De kerk “in de verhuur doen” voor bruidsparen vanwege de romantische entourage is voor het onderhoud een uitkomst. Voor vele krimpende katholieke parochies misschien een aantrekkelijk alternatief, zeker als het geloofsuitgangspunt van de Remonstranten er ook bij betrokken wordt.
16:16 22-02-2008
J.P.Stegers
Zaterdag 16 februari zie ik als voorganger 30 mensen in de kerk. Het vriest 5 graden met een ijskoude wind en zelf ben ik nog een beetje verkleumd van mijn rit op de fiets. We maken er een mooie viering van, zeggen we in de pastorie tegen elkaar: “Procedamus in pace, in nomine Christi, amen”.
Veel liedjes zijn nieuw, maar de tekst past prima bij de lezingen en de kerkgangers zingen goed mee, gesteund door de vertrouwde organiste, die op haar bescheiden manier na de communie weer een meditatief lied zingt met de gitaar erbij.
Zondag zitten er ongeveer 250 mensen in de kerk. Ik kan niet nalaten op te merken dat we ons als geloofsgemeenschap rijk en dankbaar mogen voelen met 35 eerste communicantjes die tijdens de viering in twee groepen voorbereid worden door enkele moeders. Het Gemengd koor zingt Lead me lord ( Heer leid mij op het rechte spoor, want bij U voel ik me geborgen) en het gregoriaanse Attende Domine, waarvan de vertaling gelukkig in het misboekje te lezen is.
De lezingen gaan over: de beproevingen en zegeningen van Abraham, het lijden dat voorafgaat aan het vooruitzicht op de barmhartigheid van God, Petrus die drie tenten wil bouwen voor een licht uitstralende Jezus, Mozes en Elia, waarna God uit de hemel spreekt:”Dit is mijn Zoon, luistert naar Hem”.
De overweging spreekt voor zichzelf. Je ziet mensen regelmatig instemmend knikken. Bij de zegen zingt de hele kerk spontaan ‘Lang zal hij leven’ als ik vermeld dat exact vandaag, met de lezing over Abraham, één van de andere voorgangers 50 jaar geworden is en Abraham gezien heeft.
Tijdens het koffiedrinken achter in de kerk hoor je de op hun kinderen wachtende ouders reageren op de aansprekende viering. Tel je zegeningen en laat anderen daarin delen is ook een vorm van vasten.
Op de fiets in de koude wind, maar met een stralend zonnetje, neurie ik:”Handen bereid om te delen, mensen geplaatst in het licht, teken dat breuken wil helen, tot ons gericht om in Gods naam de weg van liefde te gaan”.
20:37 16-02-2008
Fred Keesen
Beste vriend-inn-en, Via IsaacWüst kreeg ik jullie laatste bericht doorgestuurd.Ik neem aan dat ik veel te lezen heb gekregen over de Dyoniusiusgroep waar ook ik vanuit de contacten met Peter Appel samen met Anne-Francine van Gogh in een verzorgingshuis een keer het 'breken van het brood' heb mogen begeleiden.
Jullie zijn blijkbaar een oecumenische basisgroep geworden. Mooi!
Ik doe hier bij,n.a.v. de samenkomst met André Lascaris mijn antwoord aan de generaal van de Dominicanen. Alle goeds en vrede daar in de streek van mijn afkomst! F r e d K e e s e n

Beste Pater Magister van de Dominicaner Orde.

Het eerste bijbelse getuigenis over ‘de Maaltijd des Heren’ vinden wij in de brief van Paulus aan de parochie-gemeenschap van Korinthe, waartoe rijke reders en hongerige slaven behoorden. Hij schrijft de rijken, dat zij zich een dodelijk oordeel eten en drinken, omdat zij het Lichaam van de Heer niet erkennen. Zo maakt Paulus ons, ook in de volgende samenhangende hoofdstukken, tot en met 13, het hooglied van de liefde, het volgende duidelijk. Het erkennen van het Lichaam van de Heer hangt voor de apostel niet af van één gewijde voorganger, maar van de saamhorige beleving van de tafelgenoten, als zijnde één lichaam, met verscheiden organen en ledematen. Bezield door de helende kracht van de Geest. In twee of drie, of in velen samen, is Jezus Messias levend aanwezig in de onderling van harte verbonden gemeenschap. Het ‘Doet dit om mij levend bij U te ervaren’ is naar mijn en veler oprechte geloofservaring, geen sacrale liturgische opdracht, maar een oproep gericht aan heel de gemeenschap, om samen het brood en de beker en het leven te delen.
Aldus de eucharistie beleven ondergraaft echter de grondvesten van de bestaande kerk, die immers is gefundeerd op de sacrale wijdingsmacht, van bisschop op bisschop vanaf de apostelen in een eindeloze stamboom aan gewijde priesters doorgegeven. Zoals ooit de tempel van Jeruzalem, waarvan Jezus de vernietiging voorspelde, zal vanuit deze geloofsvisie in feite ook van het beeld van de koepel in Rome geen steen op de ander blijven. Tot heil van allen, niet alleen van de katholieken.

De Joodse tempel is inderdaad verwoest en in elkaar gestort. Maar het Joodse volk, zelfs dwars door alle pogroms en concentratiekampen heen, bestaat nog steeds. En hoe! Zo’n klein aantal en zulk een heilzame inbreng!
Waarom kan ook het volk dat Jezus als Messias beleeft niet vol vertrouwen heilzamer dan ooit doorleven als de kerk van de Sint Pieter met zijn gesacraliseerde piramidale structuur in elkaar zou storten en er ruimte komt voor de tafel waar heel de mensheid zich als wat brood en een teug wijn, de een voor de ander, zich te verliezen geeft? Is er groter geloof te vinden?

a I
00:28 06-02-2008
J.P.Stegers
Minder nonnen en paters in de kloosters lees ik op teletekst. Al tijdens het pausschap van Paus Johannus II was de bevolking al 25 % afgenomen en nu slaat de vergrijzing hard toe. Mijn dochter was net twee dagen in het Lioba-klooster in Egmond geweest om de sfeer in zo’n klooster te proeven en daarom las ik het bericht erg geïnteresseerd.
Als puber heb ik op het klein seminarie vijf jaar deel uitgemaakt van het kloosterleven bij de paters van de eeuwigdurende aanbidding van het Allerheiligst Sacrament. Al snel kwam ik er achter dat daar niet mijn echte roeping lag. Het zingen tijdens de eredienst vond ik prachtig en van de verhalen over heiligen en missionarissen kon ik niet genoeg krijgen, maar s’nachts uren te mediteren in de kapel in stilte viel mij steeds moeilijker. Ik ben meer een doener en vond mijn roeping uiteindelijk in het docentschap aan vooral kinderen in het individuele onderwijs met gedrag en leerproblemen.
De kracht van het gezamenlijk gebed, het omgaan met mensen waarmee je in alle openheid van gedachten kan wisselen, de diepgang en wijsheid bij het bespreken van boeken, de intellectuele vrijheid om je gedachten onder woorden te brengen in woord en geschrift, hebben mij veel goed gedaan en gevormd. Toch beschouw ik als persoonlijke hoogtepunten: de onderlinge sportwedstrijden tussen verschillende priesteropleidingen, de wandelingen met de wandelclub tijdens de weekenden, de rollen in toneelstukken als ‘Bloed en liefde’ van Godfried Bomans en de bezoeken aan musea. Zo hebben de schilderijen van Jeroen Bosch diepe indruk op mij gemaakt.
Mensen behoren te doen waar ze goed in zijn en het is verspilling van talent ze in een keurslijf te dwingen wat hen belemmert. Iedere bijdrage om Gods schepping leefbaarder te maken voor de mensen, en vooral de kwetsbare en kansarme onder hen, behoort prioriteit te krijgen. Nu begrijpen jongeren dat in alle vrijheid beter en God zal uiteindelijk oordelen.
Mediteren verdiept en arbeid adelt, is scheppend!
16:57 28-01-2008
J.P.Stegers
Per jaar woon ik 2 keer een dienst bij in de Dionysiuskerk om de sfeer te proeven. Zo ook afgelopen zaterdagavond. Lector was Eelke, Henk de organist en een mij onbekende priester ging voor. Het bleek missionaris Jaap Borst te zijn, een Mill Hiller.
Ongeveer 60 mensen telde ik in de kerk, waaronder de halve familie Borst.. Met een goede orgelbegeleiding zong het erg prettig. De lezingen gingen over de verdeeldheid onder de eerste christenen; heel herkenbaar dus. Het was allemaal goed te verstaan en dat komt de viering ten goede. Merkbaar was in de overweging dat de voorganger meditatief was ingesteld, omdat hij meermalen tot 3 keer toe herhaalde dat wij door de liefde van Christus ons zondige hart konden openstellen tot vergeving van andersdenkende christenen om daardoor de eenheid te herstellen.
Principieel ga ik uit een soort solidariteit in de Dionysius niet te communie zolang daar om voor mij onchristelijke redenen mensen de communie geweigerd wordt en ik teveel respect voor het sacrament heb om met boosheid in mijn hart te communiceren.
Wel had ik achteraf een kort en heel zinnig open gesprek bij het orgel met organist en voorganger. Bij het verlaten via de pastorie zag ik de voorbereidingen voor de viering van het neo-katechumenaat in de ontmoetingsruimte; over éénheid gesproken!
Afgelopen zondag was ik cantor bij een eucharistieviering waar een bejaarde priester een inspirerende overweging hield. Zo’n 80 aanwezigen zongen goed mee en luisterden aandachtig.
Na de communie zong ik het gregoriaanse Ubi Caritas. “Waar vriendschap is en liefde, daar is God”; in de overweging had de priester het er nog over. De Nederlandse tekst las ik voor ieder gezongen Latijns couplet steeds rustig voor. Die sloot prachtig aan bij de lezingen. Achteraf werd het door de mensen hoog gewaardeerd.
Toen ik de pastorie verliet, zag ik een groep jonge vormelingen de boel opruimen. Over een maand ga ik samen met hen stoeien over de vraag hoe wij persoonlijk God zien.
15:33 19-01-2008
J.P.Stegers
Soms heb je een viering waarbij je het gevoel hebt dat alles klopt: lezingen, gezangen, overweging, meditatiemoment, voorbeden, maaltijd des Heren onder de gedaante van brood en wijn, het koffiedrinken met praatje achteraf.
Je gunt iedere gelovige zo’n inspirerende, rustgevende en intense sfeer die je eigenlijk wil vasthouden, maar waarvan je weet dat het helaas te zelden gebeurt en voorbij gaat. Alle aanwezigen, van piepjong tot bejaard, genieten zondag 13 januari waarin de doop van Jezus in de Jordaan door Johannus centraal staat.
Al tijdens het inzingen van het Kyrie en Gloria van Taizé is het voelbaar. Spontaan doet ieder mee en mede door een stralende pianiste klinkt het geweldig. Dan is dirigeren en cantor zijn erg dankbaar en komen psalm 103 en118 op de melodie van Huijbers prachtig tot hun recht.
In de overweging probeert de voorganger te verwoorden hoe je ook anders tegen de doop aan kunt kijken, dan dat het Gods wil is en een vergeving van de zondigheid van de mens. Hij zet de doop neer als de brenger van de hoop op de gave van het geloof dat zich uit in de liefde tot God en elkaar. Waar Paulus de liefde het grootste gebod noemt, zou je daarvoor ook de hoop kunnen nemen, want als er geen hoop meer is?
Tijdens de meditatie schrijf ik een voorbede om sterkte voor mijn nicht, enig kind van mijn net overleden 87-jarige tante, die haar hele leven gebukt ging onder het trieste feit dat haar twee andere nog ongedoopte gestorven baby’s in ongewijde aarde achter de heg begraven moesten worden, omdat dat in naam van de kerk Gods wil zou zijn.
Nog nooit heb ik zoveel eerlijke en opgeluchte reacties gehad na de dienst. Kippenvel hadden vele vrouwen gekregen omdat ze voor het eerst dit openlijk vanaf de preekstoel hoorden zeggen. Veel trieste herinneringen werden soms voor het eerst van hun leven opgelucht door moeders of hun dochter onder woorden gebracht.
Fietsend naar huis realiseer ik me verrast dat dit een oecumenische viering was en het voelt goed.
00:46 04-01-2008
J.P.Stegers
De tijd tussen Sinterklaas en Driekoningen is een typische familiemaand die je niet zou willen missen. Achteraf ben je blij dat hij weer voorbij is, omdat je door alle drukte meer geleefd wordt, dan dat je de tijd hebt om tot rust te komen.
In de loop van januari kan ik mijn dagen weer indelen, zoals ik het prettig vind; geen “verplichte” bezoekjes meer.Eindelijk kan ik nu in alle rust de vele kerstkaarten met goede wensen lezen die over me heen gestort zijn.
Ineens lees ik het verhaal van “een bijzondere Kerstmis”.
Eerst drong het niet tot me door, totdat ik het voor de tweede keer las en het muntje viel. De stijl van schrijven beviel me wel, maar de aanleiding en de consequenties ervan zijn eigenlijk te triest voor woorden. Humor is een lach in een traan, maar de schrijver van dit verhaal moet wel door een heel diep dal gegaan zijn. Voorspelbaar is dat velen hem al zijn voorgegaan en dat helaas velen nog zullen volgen.
De dubbele agenda van het bisdom en het monddood maken, zijn wel heel realistisch. Hoopgevend zijn de geschenken van de driekoningen en het groeien van de nieuwe boodschap.
Als je dit afzet tegen de nieuwe benoeming van de aartsbisschop van Utrecht en het veelzeggend gemis aan commentaar daarop; moet dat wel te denken geven aan de verantwoordelijke RK-leiding. In de tien geboden kan je nergens iets lezen over bestuurskracht of over economische gezondheid. Toch blijken dat prioriteiten voor de benoemde aartsbisschop. Voorspelbaar is dat in veel katholieke geloofsgemeenschappen men zijn eigen weg gaat kiezen, gebaseerd op de twee hoofdgeboden. Het gaat tenslotte om mensen geschapen naar Gods evenbeeld.
Jaren geleden zag ik een spotprent Simonis die als herder, verkleed als bisschop, vóór zijn kudde liep en zorgde. Achter hem zag je kerken instorten, gesloopt worden en weglopende mensen verleid door materiele zaken. Opvallend recent pleitte hij nog voor gehuwde priesters.
Wijsheid ontstaat tegen de verdrukking in. Zalig nieuwjaar.
23:14 27-11-2007
J.P.Stegers
Theologie is voor veel katholieken een onbegrijpelijk iets, want het zal veel trouwe kerkgangers echt geen zorg zijn of de Eucharistie nu ondergeschikt aan het ambt is of dat de kerk van de Eucharistie is.
Veel kerkgangers gaan naar een viering voor troost en bemoediging: een goed verzorgde viering, met koor en/of samenzang en liederen met een mooie tekst, goed verstaanbare lezingen en een overweging die je inspireert en iets meegeeft om over na te denken omdat het je aanspreekt en aansluit bij de eisen die het dagelijks leven aan je stelt.
Kerkgangers zullen het erg op prijs stellen als ze tijdens zo’n viering uitgenodigd worden voor de maaltijd van de Heer, omdat je dan letterlijk en figuurlijk je openstelt voor Gods aanwezigheid en daar kracht uit put.
Als dan na de viering tijdens een kopje koffie je van gedachten kan wisselen met willekeurige medechristenen voel je je lid van een levende geloofsgemeenschap. Als dan de voorganger ook nog even aangesproken kan worden uit dank, ter bevestiging of omdat je een dringende vraag hebt, zie je mensen daarna met een tevreden gevoel huiswaarts keren.
Veel katholieken is het niet uit te leggen dat sacramenten hen onthouden worden op belangrijke momenten als dopen, vormen, trouwen, terminale ziekten en begrafenissen, omdat de hun vertrouwde voorganger die hen pastoraal begeleid heeft niet de officieel vereiste kerkelijke wijdingen gehad heeft vanwege discutabele theologische keuzes; in andere christenkerken wel!
Veel gelovigen vinden terecht dat de kerkelijke leiding de verantwoordelijkheid heeft voor de zuiverheid van het geloof. Dat mag echter nooit ten koste gaan van hun pastorale verantwoordelijkheid.Het leven van Christus is daar één groot levend voorbeeld van.
Als door kerkelijk beleid bij gebrek aan voorgangers vieringen niet doorgaan, geen kerkelijke begrafenissen plaatsvinden, ziekenzalving ontbreekt en eucharistie geweigerd wordt, dreigt de kerkelijke leiding zelf ongeloofwaardig te worden.
16:28 19-11-2007
Ton Kaandorp
De Nederlandse dominicanen doen in hun studie “Kerk en ambt “ vernieuwende voorstellen over het voorgaan in de Eucharistie. Concluderend kun je zeggen dat de Eucharistie niet zozeer van de kerk en dus ondergeschikt aan het ambt is maar dat de kerk van de Eucharistie is. Dit leidt tot verrassende konsekwenties, reden waarom wij , Riet en ik naar het symposium “Hoe verder” gingen om uit te vinden hoe dat zou worden opgepakt door voorgangers, geestelijke begeleiders en “grensgangers” zoals wij. Zou hier nog enige belangstelling voor zijn bij hen die zich al zo lang in de kou voelen staan, zo vroegen wij ons af.
Hoe de bischoppen zouden reageren wisten we wel : zij verklaarden de brochure buiten de orde : “..in strijd met ons r.-k. Geloof..” en daarmee basta.
Maar de grote Dominicuskerk in Amsterdam liep echter stampvol!
Er waren er zeker meer dan zich hadden aagemeld. Buiten de organiserende gemeenschappen waren ook aanwezig : de dominicaanse opstellers, religieuzen en hun samenwerkingsverband dat onlangs een dringend schrijven stuurde naar het epicopaat over de onstane situatie in de kerk, de vereniging van pastoraal werkers, de Boskapel uit Nijmegen, geestelijk verzorgenden, (ex-)priesters, mensen uit basisgemeenten of alternatieve groeperingen, mensen die hun sporen in de kerkelijke geschiedenis hebben getrokken zoals pater van Kilsdonk, Huub Oosterhuis, Wies Stael en anderen. En nog enkele Heerhugowaarders.....
Wat bleek: niks einde van het verlangen om op andere wijze kerk te zijn, niks hangen gelaten het moede hoofd, niks terug in het “gareel” of afhaken, zoals we wel eens horen beweren. Voor velen was deze bijeenkomst erg bemoedigend, “historisch” klonk het zelfs. Kan het zijn dat de Geest, die waait waar Hij wil, bezig is met ons een nieuwe weg te wijzen? We vermoeden dat Hij ons niet in de steek laat.....
13:57 18-11-2007
H.Kuipers
Drukte en verlegenheid op studiedag.Met zo'n 550 bezoekers zat zaterdag de Amsterdamse Dominicuskerk goed vol voor een studiedag over Kerk en Ambt, georganiseerd door de oecumenische Dominicusgemeente, de Amsterdamse Studentenekklesia, de Duif en de Mariënburgvereniging. De studiedag was een reactie op het afzeggen van een aangekondigde studiedag over Kerk en Ambt door de dominicanen. Op verzoek van het generaal bestuur, na aandringen van kardinaal Simonis namens de Nederlandse bisschoppen, zagen zij in september af van een studiedag voor actieve parochianen.
Opgetogen.
Opvallend was de goede en bijna opgetogen sfeer, waarin de mensen luisterden naar onder andere mede-auteur Jan Nieuwenhuis o.p. en naar de kritiek van lekendominicaan prof. Erik Borgman op het boekje. Veel bezoekers waren blij dat de discussie over de toekomst van het vieren in lokale kerkgemeenschappen door de dominicanen is opgestart. Borgman stelde dat de kerk in Nederland momenteel veel te weinig aandacht heeft voor de eigenlijke taak van de kerk in de wereld. Niettemin klonk er veel kritiek over de houding van de Nederlandse bisschoppen, die zeer snel een eerste veroordeling van het boekje Kerk en Ambt hebben uitgesproken, maar daarna niets meer van zich hebben laten horen. Dat onderwerp was in het eerste deel van het programma zelfs zo sterk aanwezig dat het persbureau ANP concludeerde dat 'De geest van de bisschoppen voortdurend boven het symposium zweefde'.
13:13 03-11-2007
Mariëtte Tepe
Een mooi initiatief deze DOEDAG. Het was fijn om deze dag bij te wonen.
Hartelijk dank .
Met vriendelijke groet, Mariëtte Tepe
Berichten: 46 t/m 60 van de 151.
Aantal pagina's: 11
Nieuwer1 2 3 [4] 5 6 7Ouder