12:26 17-07-2012

M. Dorlandt

Denk dat de Dionysiusgroep een heropvoeding behoeft. Wat u zoal beweert op uw site is van alles, maar NIET Rooms Katholiek. U shopt overal iets vandaan wat u leuk vindt en past daar een hele vrije interpretatie op toe.
Het wordt tijd voor een OPUS DEI pastoor en 2 OPUS DEI kapelaans. Wellicht wordt het dan ooit nog wat in uw kerk. In ieder geval zal het kerkbezoek wellicht stijgen. Twee weken geleden was ik in uw kerk. De kerk zat lang niet vol, dus zo'n succes is uw formule nu ook weer niet!

11:58 27-04-2012

Catherine Ferry

Één twee drie, Afrika, Hundefleisch

14:39 27-11-2011

J.P. Stegers

Als een geliefde pastoor van 80 jaar vrij onverwacht overlijdt, gebeurt er nogal wat in een parochie. Veel mensen geloven in de almacht van de medische wetenschap en zijn hulpeloos verbaasd als na een zware ingrijpende operatie toch een snel overlijden volgt.
Dan blijkt ineens dat het moment van overlijden van grote invloed is op de reacties van de parochianen. Wanneer na de zondagmis van 10 uur als bijna iedereen weg is, in de pastorie om half 12 bekend wordt, dat de pastoor overleden is in het hospice, waar hij nog maar drie dagen ligt, beseft de kleine koffiedrinkende groep nog niet de gevolgen daarvan.
Niet alle parochianen lezen elke dag de plaatselijke krant met de overlijdensadvertenties of lezen op email het parochienieuws. Als dan de avondwake vrijdagavond is en de uitvaart zaterdag om 11.00 uur, moet men niet verbaasd zijn, dat zaterdagavond in de viering van 19.00 uur, meer dan de helft van de aanwezigen waaronder veel Vietnamezen totaal onbekend is met het overlijden van de pastoor. Ook in de zondagviering blijkt een aanzienlijk deel van de kerkgangers geschokt door het nieuws van overlijden van de pastoor. Nog weken lang loop ik met parochianen na de viering nog even langs het kerkhof om het priestergraf van de pastoor te bezoeken.
Een hedendaagse parochiegemeenschap van ongeveer 3000 mensen in een snelgroeiende stad is bijna niet te vergelijken met die van vroeger. De ene helft woont op loopafstand van de kerk en de andere helft verdeeld over de rest van de stad. Communicatie over actuele gebeurtenissen is voor die helft een praktisch probleem.
Daarbij komt ook nog dat het kerkbezoek voor vieringen de neiging heeft ieder jaar kleiner te worden, o.a. door sociale, demografische en economische ontwikkelingen. Een kerkbestuur heeft het niet makkelijk in deze tijden: zeker niet met al die kerkelijke schandalen op de achtergrond.
Een troost is dat de avondwake en de uitvaart van de pastoor door iedereen als troostend en inspirerend ervaren werden.

14:01 10-11-2011

J.P.Stegers

Eindelijk de tijd om weer in het Gastenboek te schrijven. Het overlijden van de pastor die de helft van de vieringen verzorgde in de parochie en installatie van een nieuwe computer thuis kosten veel tijd en energie. Bovendien ben ik zelf een periode bezig geweest om mijn teleurstelling en boosheid over kerkelijke ontwikkelingen te verwerken. Gelukkig zien veel zaken er weer veelbelovend uit en dat geeft de moed om weer door te gaan.
Na alle gedoe over begrafenissen, waar priesters vanwege euthanasievermoedens parochianen weigerden via een uitvaart in de kerk te begraven is het verfrissend te ervaren dat er veel priesters hun taak hebben overgenomen en de familie alsnog pastoraal opgevangen hebben.
Voor mij is duidelijk dat bij overlijden familie steun nodig heeft. De keuze die de overledene bij ondraaglijke pijn of andere persoonlijke redenen gemaakt heeft, is een individuele keuze. Voor mij is een beroep op het persoonlijke geweten een waardevol gegeven. Daarbij mag men toch vertrouwen op de barmhartigheid van de Heer zoals je dat vaak in de Bijbel kan lezen. Een pastor is een herder en die heeft begrip dat men regels die ondraagbaar dreigen te worden, o.a. door medische en sociale ontwikkelingen, op een persoonlijke manier uitlegt. Juist op het moment van overlijden in die situaties heeft de familie en vriendenkring de steun van een priester, die als opdracht ook de pastorale zorg heeft, hard nodig.
Terecht stellen gelovigen de vraag of een priester, die zich strikt aan soms onbegrijpelijk en mensonvriendelijke regels houdt, wel geschikt is om als pastor te functioneren binnen een parochie. Misschien ligt daar wel één van de belangrijkste oorzaken van de terugloop van het kerkbezoek in veel parochies. Daar waar tegelijkertijd veel van die parochianen zich in het mensvriendelijker vrijwilligerswerk storten. Misschien iets voor veel pastores om bij stil te staan en over in discussie te gaan met paochianen!

17:57 18-05-2011

J.P.Stegers

Ruim twee weken op vakantie in Drente kan een verademing zijn.
Ik ben me wel bewust dat het een voorrecht is, dat mijn vrouw en ik ons dat kunnen permitteren. Heerlijk om spontaan met totaal onbekende mensen een gesprek aan te gaan over de meest uiteenlopende onderwerpen en samen proberen het positieve te benadrukken en praktische uitvoerbare mogelijkheden te zoeken om persoonlijk bij te dragen aan een betere wereld voor iedereen.
In de praktijk van de dagelijkse drukte kom je daar vaak niet aan toe.
Zelf heb ik bijv. op twee zondagen de zondagsviering bijgewoond.
De eerste keer in een katholieke kerk. Ik was een beetje teleurgesteld omdat alles wel goed geregeld was, maar ik miste een stukje uitstraling. Het koor zong alle gezangen uit het boekje van Gooi en Sticht, maar bijna niemand zong mee, zelfs de helft van het koor zong aarzelend. De meeste gezangen kon ik meezingen, maar dan val ik met mijn stevige stem op zo’n manier op, dat ik me er niet prettig bij voel. De pastoor hield trouwens een vrij lange preek, waarbij hij de lezing onderstreepte met zoveel andere feiten uit de Bijbel dat je kon merken dat de helft van de kerk blij was dat hij klaar was.
Ik miste zijn verhaal wat je met de boodschap van het evangelie zelf in je persoonlijk leven kan doen. Het viel mij op dat binnen 5 minuten iedereen van de 100 aanwezige kerkgangers verdwenen was.
De tweede zondag ging ik in een naburige protestantse kerk naar de viering. Dat was wel even wennen. De kerk zat stampvol, want het was een jongerenviering. De schaatser, de Ruiter was uitgenodigd om zijn verhaal te vertellen hoe hij binnen zijn professionele sport kon getuigen van zijn geloof. Hij kwam vrij spontaan over en de dominee had veel gevoel voor humor en was heel ad rem. Hij begon zijn overweging die over winnen en verliezen ging met de vraag:”Wie is voor Ajax”? Zo vlak voor de wedstrijd tegen FC Twente had hij gelijk de aandacht van alle kerkgangers zowel jong als oud.
De kinderen mochten tijdens de overweging buiten de kerk spelletjes doen als hoepel lopen, met een aardappel op een lepel estafette lopen en zakken lopen. Na de viering was er gezamenlijk koffie drinken. U begrijpt wel dat mijn zondag op die manier goed begon.
Daar krijg je inspiratie door voor de komende tijd die nogal druk lijkt te worden i.v.m. een ernstige operatie van onze priestervoorganger.

14:36 03-05-2011

J.P.Stegers

Soms heb je van die weken dat het echt druk is. De week voor Pasen was dit jaar hectisch omdat mijn dochter op Witte Donderdag trouwde en de pastor vanwege gezondheidsredenen alleen de Avondwake en Paaszondag kon voorgaan. Als je dan ook nog de week daarvoor vier straten gecollecteerd hebt voor kinderwerk en je op de vaste dinsdagavond van 8 tot 10 bijles geeft aan een getrouwde jongeman met dyscalculie is het niet gek dat je rug protesteert. Tweede Paasdag heb ik echt gebruikt om bij te komen van alle drukte. Dan is het fijn dat je in de kerk kunt rekenen op je medelekenvoorgangers, de andere dames vooral van communie en vormselwerkgroep en het allerbelangrijkste: de kosters. Als je terugkijkt zie je pas hoeveel mensen meewerken om alles in de parochie goed te laten verlopen.
Hoogtepunt en dat had ik helemaal niet verwacht was voor mij de boeteviering op dinsdagavond. In de begeleidende informatie bij het voorbereiden van de vieringen, vond ik de lezingen en de overdenkingen daarover treffend. Dat van alle lezingen van de Vastenzondagen enkele zinnen door de lectrice herhaald worden en je dan met gepaste rust en met korte duidelijke zinnen mediteert, heeft me meer geraakt dan ik verwacht had. Vooral omdat bijna alle woorden zo actueel waren. Hoe is het mogelijk dat lezingen van vóór onze jaartelling zo actueel en treffend omschrijven hoe het handelen en gedachtenpatroon van onze huidige geestelijke en wereldlijke leiders nog te dikwijls overeenkomen met die van 2000 jaar terug. Zeker als je dat vergelijkt met de leiders uit Afrika, het Midden-Oosten, Zuid-Amerika en Azië.
Het meest indringende Paasgebeuren was zeker voor mijn vrouw het bericht dat haar enige broer acuut naar het ziekenhuis moest vanwege een ontsteking aan de Pancreas. Dan krijgt het branden van de Paaskaars wel een heel indringende functie, omdat je iedere keer dat je hem ziet branden in de kamer je gedachten bij je zwager zijn, die voor zijn leven vecht. Zalig Pasen past daar goed bij.

17:06 29-03-2011

J.P.Stegers

In de Vastentijd hoor ik nogal vaak opmerkingen over mijn manier van Vasten. Op advies van mijn dokter mag ik niet meer dan 6 bakkies koffie per dag drinken en je mag best weten dat me dat de grootste moeite kost. Vooral omdat ik als geboren Alkmaarder en echte Kaaskop helemaal geen kaas meer mag eten en dat doet echt zeer.
Toch hou ik het vol, want je gezondheid is alles waard en alles heeft zijn prijs. Waar ik veel bemoediging uit haal, is het enthousiasme dat ik zie bij sommige vaders en moeders van jonge communicantjes en vormelingen. Dat zie je terug bij hun kinderen en dat doet me goed. Opvallend vind ik ook het grote aantal grootouders dat regelmatig in de kerk zit tijdens vieringen, die speciaal gericht zijn op hun kleinkinderen. Dat maakt het verschijnsel van enkele ouders die om hen moverende redenen vlak voor zo’n viering snel komen aanrijden, hun kind afzetten en na de viering hun kind weer afhalen weer minder ontmoedigend. Verfrissend is ook, dat de viering van de eerste communie plaats vindt op een zondag in de Vasten. Soms is dat door de personele bezetting en de late Paasdatum dit jaar niet anders te plannen.
Dat maakt wel de voorbereiding voor de kinderen van de communie en het vormen wat makkelijker uit te leggen. Zeker als je het verhaal van het laatste Avondmaal op Witte Donderdag moet uitleggen met de instellingswoorden van de eucharistie. Bovendien snappen de vormelingen het dan beter als je in historisch perspectief gaat uitleggen, dat doopsel, eerste communie en vormsel in de eerste eeuwen van het christendom plaatsvonden in de week voor Pasen. Voor mij persoonlijk is deze gang van zaken een andere manier om de Vastentijd te vieren als voorbereiding voor het Paasfeest. Het contact met vele parochianen is nu intenser en ook in overwegingen kan je nu zaken aanstippen die meer aandacht krijgen vanwege de link met de eerste communie en het vormsel.
Lekenvoorganger zijn is dan best intensief, maar je krijgt er ook veel voor terug.

00:01 09-03-2011

Ton Kaandorp

Hierbij een oproep aan allen die dit lezen om aanstaande zondag 13 maart de Oecumenische Viering mee te beleven in de Ontmoetingskerk aan de Middenweg. Deze keer vooral voorbereid door de groep van ex-parochianen van de Dionysiuskerk. Ze hebben een prachtboekje gemaakt en Peter Werkhoven gaat voor. Wellicht eens een gelegenheid om inspiratie op te doen.
Misschien ook iets voor wat meer IGD-ers? In hun nieuwsbrief worden deze vieringen weliswaar vermeld maar eigenlijk verdienen deze meer aandacht, daar of op de site…toch ????
Meestal worden deze vieringen slecht bezocht door (kritische) katholieken uit de omgeving. Dat is niet alleen jammer vanwege de kwaliteit en intieme sfeer maar ook voor de Oecumene, harder nodig dan ooit om ons Christendom te laten overleven door de Geest die waait waar hij wil. Het ontstaan van kleine geloofsgemeenschappen, lees waar de Mariënburg mee bezig is, lijkt een nieuwe fase te zijn in de ontwikkeling van geloofsbeleving buiten het (ultra-)orthodoxe geweld om. Tenslotte gaat het ons om het echte verhaal dat ons inspirerend de weg wijst zonder te vervallen in absolute zekerheden, die zo vaak tot absolute onzin blijken te zijn verworden.
Kom op mensen, we moeten het zelf doen…………

19:55 28-02-2011

J.P.Stegers

De actie Kerkbalans is een noodzakelijk gebeuren voor parochies, die het financieel moeilijk hebben door het afnemende aantal trouwe kerkgangers, de uitschrijvingen van katholieken en het dure onderhoud van kerken.
Minder kerkgangers en uitschrijvingen uit parochies kunnen niet losgekoppeld worden van demografische, sociale en economische veranderingen in Nederland.
Doorslaggevender zijn echter het conservatieve beleid van de bisschoppen, hun rol en reacties bij de kindermisbruikschandalen en niet in de laatste plaats het onvermogen van veel pastores om een sfeer te creëren in parochies waarbij parochianen zich thuis en serieus genomen voelen.
Probeer dan maar eens voldoende kwalitatief goede vrijwilligers te vinden die in feite het voortbestaan van parochies mogelijk maken en ze zinvol en wervend laten functioneren binnen dorpen en steden.
Beschamend is dit jaar 2011 echter het verschijnsel dat mensen, die zich uit hebben laten schrijven of zich bij een andere parochie hebben ingeschreven, toch een envelop van kerkbalans hebben gekregen en sommige zelfs twee of meer, waaronder ondergetekende.
Oorzaak is o.a. dat de administratie van parochies niet in orde zijn of niet up to date, of de financiële nood zo groot is dat men handelt op een laakbare manier wat betreft de privacy. Enkele parochies gebruiken als een soort achterdeurconstructie het CASCI, dat vanuit het verleden het recht heeft om aan adressen te komen van mensen die als Rooms katholiek bij de gemeente geregistreerd staan. Zelfs mensen die zich uit hebben laten schrijven bij parochies, omdat ze zich geschoffeerd behandeld voelen door de pastoor, of als protest tegen het beleid van de bisschoppen om eerder genoemde redenen, krijgen de enveloppe(n).
Voorspelbaar is dat dit zo tot nog minder kerkbijdragen gaat leiden. Nu al zijn er parochies waar men zijn kerkbijdrage op een apart rekeningnummer kan storten, omdat de gever er verzekerd van wil zijn dat het bisdom er geen cent van krijgt. Deo volente?

14:48 20-01-2011

J.P.Stegers

Half januari ben ik eindelijk opgeknapt. Wat kan een mens beroerd zijn van een buikgriep en daarna alleen maar wekenlang hoesten. Maar gelukkig is het ergste leed geleden. Gewoon doorgaan met waar we goed in zijn en omdat mensen op je rekenen. Het is trouwens een vreemde gewaarwording om je af te melden wegens ziekte als lector en cantor. Je mist de overweging van sommige voorgangers wel.
Bovendien heeft het Kruis het grote voordeel dat er 5 verschillende voorgangers zijn die ieder op hun geheel eigen wijze in de overweging en gebeden hun persoonlijke visie op de lezingen en het in de praktijk brengen van hun geloof uitdragen. Dat is vaak heel verfrissend en de aandacht van de kerkgangers is dan ook vaak heel groot. Meestal wens ik de kerkgangers aan het eind van de viering bij de uitgang van de kerk een mooi weekeinde of prettige zondag en hoor dan ook vaak reacties als: “Dat heeft hij dan vandaag ook weer mooi en raak gezegd hè!”
Dat geeft mij dan ook een goed en dankbaar gevoel. Tijdens het koffiedrinken na de viering zondags met koster, lector, voorganger, vice-voorzitter en verdere aanhang zitten we gezellig na te genieten als alles weer netjes opgeruimd is. De grote uitdaging is dit jaar de begeleiding van vormelingen samen met een nieuwe groep ouders, die bereid zijn dit een drietal jaren op zich te nemen. We kunnen wel mopperen dat er zo weinig jeugd in de vieringen aanwezig is, maar dan moet je die vieringen wel aantrekkelijker maken voor die jonge gasten. Als je dan ook de ouders weet te raken door te vragen aanwezig te zijn bij vieringen die grotendeels voorbereid zijn door hun eigen pubers snijdt het mes aan twee kanten. Bovendien werkt dit erg stimulerend voor alle groeperingen, die betrokken zijn bij de parochie en zien hoe jongeren op hun eigen manier vieringen in elkaar zetten en beleven.
12 februari is het de eerste keer dat het gaat gebeuren. Het zou een mooi cadeau zijn voor mijn verjaardag op de dertiende.

12:02 09-01-2011

benedictus

VROUW MOET IN DE KEUKEN STAAN !!!!
GOED GEDAAN PASTOOR MAURIZIO !!!!!

18:23 13-12-2010

J.P.Stegers

Advent is de voorbereiding voor het Kerstfeest. Herkenbaar voor de ouderen is dan de Gregoriaanse melodie: “Rorate coeli de super et nubes pluant iustum.” (Dauwt hemelen van boven en wolken regenen de rechtvaardige.) Jammer dat de Nederlandse vertaling van de coupletten vaak in misboekjes ontbreekt, maar gelukkig kun je ook Nederlandse teksten op deze bekende melodie zingen.
Tot mijn grote verbazing lees en hoor ik dat de actie voor Solidaridad waarvan de bus al decennia lang achter in de kerk staat, niet meer door het bisdom gesteund wordt. Dat heeft op eigen gezag en voor de meeste trouwe kerkgangers, als volkomen verrassing, 15 projecten uitgekozen omdat Solidaridad de katholieke identiteit niet goed genoeg meer zou uitstralen.
De doorsnee kerkganger kan nu op zijn vingers natellen dat de opbrengst teleurstellend zal zijn voor beide partijen. Gevoel voor timing ontbreekt in dit geval voor de verantwoordelijken. Als er één tijdstip is om rust in de kerk te houden en de mensen de kans te geven zich in alle opzichten voor te bereiden op het Kerstfeest is het juist de advent.
De huidige tijd is al hectisch genoeg met alle schandalen in de kerk, met kindermisbruik, afkoopsommen, kerkleiders die de waarheid verdoezelen en (groot)ouders die steeds minder hun (klein)kinderen bij het kerkelijk gebeuren betrokken zien.
Het thema “Eerlijk Goud” overtuigt iedereen, die begrijpt dat de arme onderbetaalde arbeider vanwege de gevaren van goudwinning met kwik, bescherming verdient tegenover de grof goudgeld verdienende maatschappijen met graaiende aandeelhouders.
Dat seminaristen van de Tiltenberg tijdens reizen in buitenlandse parochies de collecteopbrengst kunnen uitdelen klinkt mooi, maar er zijn te veel parochies die geen prettige ervaring met veel pas afgestudeerde priesters hebben. Bovendien is er de nog steeds onduidelijke rol van het neo-katechumenaat met zijn vage financiële belangen.
Gelukkig weten veel katholieken de bus van Solidaridad nog te vinden.

16:59 11-11-2010

Cor Smit

Dit is de eerste keer dat ik een stuk in dit gastenboek schrijf. Meestal zijn het exegetische achtergronden bij d bijbel die ik doorgeef. Afgelopen zondag werd op de plek waar ik buiten bij een gebed aanwezig was over Elia verteld. En over profeten is een boel te vertellen. Dat een andere keer.
Hieronder een aantal ervaringen uit een streek waar mensen zich er niet onder laten krijgen. In een voorbereidingsboekje voor acties die daar al jaren aan de gang zijn staat de volgende tekst van Gandhi:

Eerst gaan ze je uit de weg
dan lachen ze je uit,
dan bestrijden ze je,
en dan win je!

Burgerlijke ongehoorzaamheid.

Burgerlijke ongehoorzaamheid is een begrip dat ons Nederlanders bekend voorkomt, maar waar wat wij niet meer zo erg praktiseren.
In Duitsland lijkt het tegenovergestelde beweging gaande te zijn. Terwijl Nederland steeds meer in zichzelf gekeerd raakt, zo lijkt het, is in Duitsland een volksbeweging op gang gekomen, die niet te stoppen lijkt. Terwijl in Nederland het ene na de andere megalomane project eenvoudig doorgezet kan worden, is in Stuttgart een beweging ontstaan tegen de manier waarop de verbouw van het Centraal Station doorgezet wordt. Er is een groep mensen opgestaan die een dwarsdoorsnede van de bevolking vertegenwoordigt om daartegen te demonstreren. En alweer heeft de overheid het argument, dat: "Er al zoveel geld aan is besteed en de normale democratische procedure doorlopen is."
Dit wordt niet meer gepikt door de toneelknecht van de schouwburg, de opa en zijn kleinkind die herinneren hebben aan het park dat voor dit project tegen de vlakte moet, verder voor de huisarts, de advocaat en de ambtenaar van de gemeente. Mensen in streepjespakken naast Jan met de pet. Daarnaast natuurlijk de studenten en scholieren en diegenen die altijd protesteren.

Er is echter nog een project dat dit jaar bij de bevolking meer tegenstand dan ooit te voren genereert.
Duitsland is het enige land waar al jaren een sterke tegenstand tegen de atoomindustrie bestaat. Het kristallisatiepunt van dit protest komt samen in een klein dorp van nog geen 600 inwoners waar de opeenvolgende regeringen, met uitzondering van de rood-groene van 1998 tot 2005, hebben besloten dat er een definitieve opslagplaats voor radio-actief afval in een zoutkoepel moet komen. Dit dorp heet Gorleben en ligt in het Wendland, een wondermooie streek aan de Elbe in Niedersachsen. aan de andere kant van de Elbe liggen Brandenburg en Mecklenburg-Vorpommern. Ten zuiden ligt Sachsen-Anhalt.

In Nederland zal een tweede kerncentrale gebouwd worden, als het aan de huidige regering ligt. Terwijl er al teveel elektriciteit gefabriceerd wordt. In heel Europa overigens! Zelfs in Noorwegen waar alleen waterkracht is! In Duitsland is een besluit uit 2000 teruggedraaid waar besloten was dat de kerncentrales 2022 alle gesloten zouden moeten worden. Nu mogen ze gemiddeld 12 jaar langer aan het net blijven. Dit als een overbrugging naar volledige(!!) omschakeling van alternatieve opwekkingsmogelijkheden en dat terwijl die mogelijkheden juist beperkt worden. Want als er nu al teveel windenergie geproduceerd wordt(de wind te hard waait) moeten de windturbines piepend tot stilstand gebracht worden. Een kerncentrale kan moeilijker tot stilstand gebracht worden. Ook zijn de leidingen niet bestand voor beide soorten elektriciteit. Aan een verandering van het net wordt niet gewerkt, omdat die in handen zijn van de grote(4) stroomproducenten…….
Aan alles wat je de laatste weken in de publiciteit zag, o.a. een grote advertentiecampagne van de stroomproducenten waar allerlei oud-politici in figureerden, willen de stroomproducenten eenvoudigweg niet aan alternatieven werken.
Ook in Nederland worden dezelfde argumenten steeds gebruikt om kernenergie te gebruiken als overbrugging: Er komt een eind aan de olie en het gas(dat geldt óók voor Uranium); wij willen niet afhankelijk zijn van landen waar de politiek ons niet zint(Rusland, Soedan e.d.)(Waar komt het uranium dan vandaan?) Zonet hoor ik het argument dat (bruin)koolwinning ook veel slachtoffers vergt. Helaas voor de heer van Baalen(Europarlement, VVD): In Niger, waar uranium gevonden en gewonnen wordt, lijden mensen er ook onder!

Wat de mensen hier in het Wendland nu zo steekt is, dat het afgelopen jaar bekend is geworden dat belangrijke documenten van het besluit in de 70-ger en 80-ger jaren achter gehouden zijn. Zoals in zoveel gevallen hebben gemeenteraden en boven-gemeentelijke gremia de stukken niet of niet goed gelezen of was die hun eenvoudig niet bekend. Een van de belangrijkste feiten is dat het geologisch totaal ongeschikt is. Dat blijkt ook uit andere plekken waar afval opgeslagen ligt(vaak niet netjes), waar nu lekken ontstaan zijn en het grondwater bedreigd wordt.
Dit laatste weekend is het afval van kerncentrales hier in het Wendland weer aangekomen. De treinreis uit Frankrijk en de verdere aankomst tot de plek van bestemming heeft nog nooit zo lang geduurd. Nog nooit waren er zoveel mensen op de been(Van zeer jong tot zeer oud) uit heel Duitsland en, hoewel niet veel, ook buitenlanders. Een groep uit Utrecht(Rampenplan) verzorgt een belangrijk deel van de verzorging voor de inwendige mens. Inmiddels hebben er zich andere nationaliteiten bij aangesloten.
Uit Wit-Rusland, slachtoffer van de straling uit Tsernobyl, waren ook mensen aanwezig. Een van hen had zopas een kind gekregen dat gehandicapt, als gevolg van de straling, ter wereld was gekomen.

Verder is er natuurlijk geneeskundige verzorging. Daar blijft het echter niet bij: Zo'n 72 geestelijke verzorgers van alle kerken, hier voornamelijk Evangelisch-Luthers, waren onderweg om mensen te ondersteunen. De organisatie die de mensen voorbereid op hun acties(X-Tausendmal quer X[=dag dat het transport aankomt] duizendmaal dwars) d.m.v. werkkampen en praktische oefeningen, heeft ook emotionele ondersteuning beschikbaar. En last but not least; Juristische ondersteuning!!

De algehele balans van politie, de minister en de organisatie van de protesten is dat het in het geheel goed verlopen is, op enkele schermutselingen na, die door het overgrote deel van de demonstranten in de kiem gesmoord werden. De politievakbonden is er zeer ontevreden over dat de politie de kooltjes uit het vuur moeten halen voor de politiek.
Met de meesten is een redelijk gesprek te voren en een van hen had gemerkt hoe schouder aan schouder de bevolking met de demonstranten van buiten staat.

En wat hebben wij dan zelf gedaan? Naast onze aanwezigheid tijdens de demonstratie op zaterdag hebben wij op een informatiestand brood staan smeren en van beleg voorzien. Op een gegeven moment zijn we dan ingesloten en hebben een nacht in de kou zitten wachten op het moment dat de castoren dan eindelijk zouden komen. In de vroege morgen hebben wij dan opnieuw grote groepen mensen voorzien van het noodzakelijke voor de inwendige mens. En toen de castoren voorbij kwamen werd er menig traantje gepinkt.

Overigens is het natuurlijk zo dat de mensen de regering die er nu is zelf in het zadel hebben geholpen. Toch lijkt het erop dat Stuttgart en het feit dat de "Ausstieg aus dem Ausstieg" doorgezet wordt de mensen wakker hebben gemaakt en de geest uit de fles is.

16:38 11-11-2010

Cor Smit

Voor de derde keer probeer ik het dan nog eens!

21:56 10-11-2010

Hans

test bericht

Berichten: 1 t/m 15 van de 151.
Aantal pagina's: 11
[1] 2 3 4 5 6 7Ouder

Gratis gastenboek van MyGB.nl